Phenomena 0.1

Elders presenteerde ook de video MX ចម្លាាក់់ (MX Sculpture) van de Brusselse kunstenaar Xavier Mary, en de Curator Machine (met werken van Adem Elahel, Anonymous critique, Collective Unconscious 3D, Janne Schimmel, Loulou João and Walter Wauthieu) als prelude op Phenomena, een groepstentoonstelling die zal plaatsvinden in het voorjaar van 2024 op een unieke locatie aan de Leie.

Simon Hampikian (°1998, Bordeaux) is een Franse designer en kunstenaar. Gefocust op weloverwogen objecten van brute en herbruikbare materialen, is de visie van deze veelzijdige creatieveling in hoofdzaak ‘street-oriented’. Simon gebruikt zijn observaties van zijn omgeving en speelt met de verbinding tussen buiten- en binnenruimten om afgeschreven vormen en materialen te herdenken tot ambachte- lijk objecten.

De installatie is geïnspireerd op functionele objecten zoals een hekwerk, dat wordt gebruikt om af te sluiten of te beschermen, maar het blijft open en neemt een vorm aan die het midden houdt tussen meubels en sculpturale stukken. Het organische materiaal van het hout, met zijn scheuren en imperfecties, contrasteert met het systeem dat wordt gebruikt om ze te bouwen, geïnspireerd op de modulariteit van Sandbox-games zoals Minecraft, waarbij de gebruiker volledige werelden bouwt met eenvoudige onderdelen.

De Rotterdamse kunstenaar Yara Veloso (°1993, Lissabon) werkt met video, teke- ningen en software en onderzoekt het (‘dis)comfort’ dat ontstaat wanneer de mens en technologie elkaar ontmoeten. Ze houdt zich bezig met taal en het structureren van onze perceptie en onderzoekt hoe denkprocessen opnieuw worden bedraad door de fusie van mens en computer. Ze beschouwt technologie als een verlengstuk van onze zintuigen, niet alleen parallel aan de fysieke wereld, maar er ook extreem mee verweven.

Deze grote stalen constructies vertalen tekeningen naar de ruimte en belemmeren en herschikken zo onze kijk op de werkelijkheid - in dit geval de tentoonstelling. Geplaatst tussen de kamers weerspiegelen ze het vreemde gevoel dat technologie ons geeft - dat we noch hier noch daar zijn en voortdurend proberen om in de chaos de waarheid te vatten. De stoffen prints bevatten beeldmateriaal uit het archief van Texture - Museum van Vlas en Textiel, Google Patents, persoonlijke verzamelingen en diverse gevonden instructieve tekeningen.

Nicolas Zanoni’s (°1995, Parijs) oeuvre is gebaseerd op een onderzoeksproces dat leidt tot het creëren van unieke objecten gevormd door een diepgaande studie van de mate- rialen. Hij hanteert een doordachte aanpak, waarbij hij zich vooral richt op het productie- proces dat hij gebruikt om zijn creaties tot leven te brengen.

Nicolas Zanoni begon met het ontwerpen van zijn vormen die leidden tot een curve, een golvend weefsel. Dit stelde hem in staat om de afmetingen te controleren, zowel functio- neel als parametrisch en een sculpturale eigenschap toe te voegen aan zijn ontwerp.
Hij liet zich inspireren door zijn omgeving en wilde een collectie creëren die zijn indruk van Kortrijk weergeeft: vele oude religieuze gebouwen uit de middeleeuwen, metaal en vlechtwerk waren symbolen van verzet die zijn werk sterk hebben beïnvloed.

In een gieterij werd het aluminium rond de contouren van het vlechtwerk gegoten, waar- door de structuur werd versterkt. Het zandgietproces is een uitdaging op het gebied van beheersing van de vorm en het gesmolten metaal trok zich samen rond de mazen.

Als “work in progress” presenteert Nicolas zijn ontwerpen zonder het overtollige ma- teriaal te verwijderen. Op de stukken heeft hij het toekomstige werk geschetst, zodat
we ons kunnen voorstellen hoe het zal evolueren. Later worden de objecten zorgvuldig bewerkt. De soberheid van het ruwe aluminium zal een dunne, gesneden laag worden. Deze transformatie is een metafoor voor de verbeelding die overeenkomt met het thema van de residentie en de komende tentoonstelling: Phenomena

Foto's door Dieter Van Caneghem