Wondering Stories: Damast

‘Voyage’, Stan Getz

Cindy Monnens: ‘Ik heb al een hele weg afgelegd, letterlijk en figuurlijk. Ik ben geboren in Duitsland, als dochter van een beroepsmilitair. Mijn mama komt uit de Oostkantons. Ik heb drie zussen - en nu heb ik zelf drie dochters, ‘t is een vrouwenfamilie, ja (lacht). Op een bepaald moment werden alle Belgische beroepsmilitairen weggehaald uit Duitsland. Mijn vader was een van de eersten en kon nog zijn kazerne kiezen. Het werd Lombardsijde, omdat de enige broer van mijn vader in De Panne woonde. Zo belandden we dus aan zee. We woonden in Oostduinkerke, waar mama een horecazaak startte. Ik ging in Gent studeren, de liefde bracht me daarna naar Kortrijk. Ik woon hier sinds 1997. Ik had eerst enkele boetieks en werkte in een uitzendkantoor, om daarna thuis te komen in de horeca, met de Ahoy (een B&B op een woonboot) en sinds 2014 Damast. Nee, als ondernemer zit ik niet stil.’

‘All the things you are’, Sonny Rollins

‘Op 1 oktober 2014 startte ik met Damast. Verschillende dingen waarnaar ik op zoek was, vond ik hier terug. Ik kwam uit het nachtleven en wou een betere balans tussen werk en gezin. Tegelijk wilde ik zelf in de zaak staan: dus geen restaurant waar ik zelf nooit was. Van in het begin had ik een duidelijk plan voor ogen en dat heb ik ook kunnen uitvoeren. Dit moest een plek worden waar beleving centraal staat en waar ik mijn creativiteit kwijt kon, met de inrichting, de jazz, het magazine waarin onze menukaart is opgenomen, vintage elementen, een leestafel, een sfeervolle bar. Geen anonieme museumbistro, maar een plaats waar je wordt geprikkeld, een plaats met een verhaal. En dat verhaal is hier overal aanwezig: in het gebouw, op de menukaart, op het podium…’

‘Alone together’, Chet Baker

‘Wie in Damast binnenstapt, treedt ook binnen in een rijk Kortrijks verleden: dat van de vlasindustrie — de naam ‘damast’ verwijst naar een weeftechniek. Goed honderd jaar geleden was vlas de belangrijkste industrie in de Leiestreek, met vooral Engelsen als grote klanten. Ze hadden in Kortrijk een eigen handelsverbond — The Linen Thread Company — die groepsaankopen regelde voor spinnerijen over de hele wereld. De zaken gingen zo goed dat de Company haar eigen verzendhuis voor vlas bouwde. In dat gebouw huizen nu Damast én Texture, het Museum voor Vlas en Textiel. Dat industriële verleden is doorgetrokken in de materialen van de bistro, met spaanderplaten aan de muur en gordijnen die van vlas zijn gemaakt. Het maakt Damast tot een dankbare locatie voor bijvoorbeeld zakenmensen die hier met buitenlandse klanten komen; ze kunnen meteen het verhaal achter de plek vertellen. We doen elk ons ding, maar er is een mooie wisselwerking met het museum: bij evenementen verzorgen wij de catering en we wisselen al eens materialen uit. En uiteraard vinden veel museumbezoekers de weg naar de bistro, en omgekeerd.’’

‘Kind folk’, Kenny Wheeler

‘Zoals we verbonden zijn met dit gebouw, zo zijn we ook verbonden met de streek en haar ondernemers. Op onze menukaart vind je verscheidene streekproducten, herkenbaar aan een symbooltje. De band met vlas is ook hier nooit ver weg. Het tafellinnen is bijvoorbeeld van Libeco uit Meulebeke, de grootste vlasweverij van België en top drie in Europa. Voor koffie is onze huisleverancier Grootmoeders Koffie, ooit gesticht door een vlasser, in de jaren 30 van de twintigste eeuw. De moeder van Piet Huysentruyt, nota bene dochter van een vlasser, maakte hier een tijdje een streekgerechtje klaar. Ons brood komt van bakkerij De Knock in Heule en ook ons magazine waarin je de menukaart terugvindt wordt ontworpen en gedrukt door bedrijven uit de buurt. En in onze pannenkoeken vind je lijnzaadjes, dat zijn de zaadjes van de vlasplant. Daarnaast werken we ook samen met toeristische organisaties. Ik vind dat wel fijn zo: ik wil niet op een eilandje mijn restaurant runnen. We zijn ambassadeur voor ‘Het Lekkere Westen’, een project van Westtoer en Toerisme Leiestreek dat lekkere adresjes promoot.’

‘Sonnymoon for two’, Sonny Rollins

‘Muziek speelde altijd al een grote rol in mijn leven, maar nog meer sinds ik 13 jaar geleden saxofoon begon te spelen. Ik schreef mij toen samen met mijn dochter in in de muziekschool: zij viool, ik saxofoon. Mijn dochter hield de viool al na een jaar voor bekeken, maar ik was vertrokken. Hoe meer vorderingen ik maakte, hoe meer ik werd aangetrokken door jazz. Ik wilde niet alleen van de partituur spelen, zoals bij klassieke muziek, ik wilde er ook van loskomen. Zo kwam ik bij jazz terecht. Soms speel ik wel eens mee tijdens de maandelijkse jamsessies in Damast, maar dan toch liefst wat later op de avond (lacht) — ik heb te veel plankenkoorts. Het is ook niet vanzelfsprekend om op zo’n avond de hele tijd in de weer te zijn en tussendoor even op het podium te gaan staan. Ik moet daar naartoe kunnen leven. Ik speel nu ook mee in een big band, de BbKey in Wevelgem. Daar ben ik de enige vrouw, maar ik amuseer mij enorm. Je staat er ook minder in de schijnwerpers dan tijdens een jamsessie en dat heb ik liever. Een favoriet onder de saxofonisten? Sonny Rollins! Sonnymoon for two, is een van mijn favoriete nummers.’

‘It don’t mean a thing if it ain’t got that swing’, Nina Simone

‘Eén maand na de opening van Damast organiseerde ik al een eerste improvisatieavond. Als vanzelf kwam ik terecht bij saxofonist Andy Declerck, toen mijn leerkracht. Hij zocht een podium om te repeteren met een kwartet, zodat hij niet altijd thuis moest oefenen. Andy is er, acht jaar later, nog elke maand bij. Ook pianist Stijn Engels is een muzikale partner van het eerste uur. De Vlazz Jazz Jam Sessions, elke derde zondag van de maand, hebben intussen naam gemaakt. Er komen muzikanten meespelen uit Gent, Brussel en zelfs Lille - die op hun beurt ook nieuwe luisteraars meebrengen. We zien het ook wat ruimer: we maken graag plaats voor dansers en vocalisten — ik heb een voorliefde voor softe jazzstemmen als Nina Simone, Lady Backbird en Chet Baker.’

www.kaffeedamast.be

Tekst en beelden door Ruth Desmit van Revista Media

Met de reeks WONDERING STORIES brengt Designregio Kortrijk unieke verhalen van bedrijven, organisaties of ontwerpers tot leven in haar netwerk.